چه بر سر مهدی نصیری آمد؟

.
✍️ نصیری؛ معجون سادگی و لجاجت

حضور و فعالیت من در کلاب‌هاوس تجربه مهمی برایم پدید آورد و فرصت و امکان گفت‌وگو با افراد مختلفی را یافتم؛ افرادی که پیش‌تر تصور دیگری از آن‌ها داشتم و حالا فهمیدم که برخی‌شان بسیار تُهی و بی‌مایه هستند و این سؤال ذهنم را درگیر کرد که چگونه چنین افرادی با چنین سطح نازلی از استدلال، به تئوریسین تبدیل شدند!!
بعدها دریافتم که رسانه، هم این ظرفیت را دارد که از یک «بی‌سواد»، «علامه» بسازد و هم قادر است که یک «علامه» را هم به «بی‌سواد» بدل کند که برای هر دوی‌شان، نمونه‌هایی عینی وجود دارد.

«مهدی نصیری» ازجمله افرادی بود که با آن‌ها گفت‌وگو کردم. هرچند گفت‌وگویی که با او داشتم کوتاه بود، اما دیدم اطلاعات او درباره «ولایت فقیه» حتی اندازه یک طلبهٔ مبتدی هم نیست و متأسفانه تفاوت «مقبولیت» و «مشروعیت» که الفبای نظریه فقهی «ولایت فقیه» است را هم نمی‌داند.

شخص مهدی نصیری برایم اهمیت ندارد؛ اما مسیر او مهم است؛ این‌که چگونه یک سوپرانقلابی، چپ می‌کند و تبدیل به دشمن درجه‌یک نظام و رهبری می‌شود؟!

نصیری اگر دنبال نقد عالمانه باشد، خودِ بنده با کمال میل استقبال می‌کنم؛ اما او اهل لج‌بازی است.

نصیریِ غرب‌ستیزِ دیروز، اکنون به جایی رسیده که ابرهای آسمان نروژ که با فتوشاپ به‌شکل اسب درآورده‌اند را از سر سادگی زیاد و چه‌بسا شیفتگی به غرب، باور کرده و به‌عنوان تصویری واقعی، استوری می‌کند!

نصیری، اخیراً طی یادداشتی با موضوع مهاجرت نخبگان، گفته که بارها در این‌باره اشک ریخته و خلاصه همین مسأله را بهانه‌ای تازه برای لگد زدن به نظام و شقاوت‌آمیز خواندن حکمرانی در ایران قرار داده؛ اما تأسف‌بار این‌که علی‌رغم سابقهٔ بلند نصیری در روزنامه‌نگاری، اما یک سرچ ساده هم انجام نداده تا بداند ⟨اولاً⟩ مهاجرت در دنیا طی دهه‌های اخیر، دیگر امری عادی و مرسوم تلقی می‌شود و به‌صِرفِ آمار آن، الزاماً نمی‌توان کشوری را هدف قضاوت منفی یا مثبت قرار داد و ⟨ثانیاً⟩ اساساً آمار مهاجرت در ایران، بین کشورهای دنیا، آمار بالایی محسوب نمی‌شود.

به‌عنوان مثال: طبق نظرسنجی اخیر وب‌سایت کره‌ای سارامین، اکثریت مردم کره جنوبی، آرزوی ترکِ همیشگیِ وطن خود را دارند؛ آقای نصیری بگوید آیا در کره جنوبی هم نظام و رهبری، مقصر است؟!

طبق داده‌های سایت گلوبال اکونومی (https://www.theglobaleconomy.com/Iran/human_flight_brain_drain_index/)، از سال[۲۰۱۷]، وضعیت ایران نسبت به فرار مغزها بهتر شده و در سال[۲۰۲۲] مهاجرت کمتری نسبت به سال‌های پیش انجام شده است.

رتبه ایران در سال[۲۰۲۲]، در بین [۱۷۷]کشور، [۱۰۶] گزارش شده؛ درحالی‌که در سال[۲۰۱۷]، رتبه ایران، [۷۵] بود.

براساس گزارش دفتر مهاجرتی سازمان ملل متحد، ایران در میان [۲۰]کشور اولِ مهاجر‌فِرِست دنیا قرار ندارد. در سال[۲۰۱۹] هند، مکزیک، چین، روسیه، سوریه، بنگلادش، پاکستان، اوکراین، فیلیپین، افغانستان، اندونزی، لهستان، انگلستان، آلمان، قزاقستان، فلسطین، رومانی، مصر و ترکیه، بیش‌ترین مهاجر را در میان کشورهای جهان داشته‌اند.

اگر به این [۲۰]کشور توجه کنید، می‌فهمید که مهاجرت، دیگر یک امری معمول در کشورهاست. از آلمان، روسیه، انگلستان، چین و ترکیه تا افغانستان، مردم تمایل بالایی به مهاجرت دارند؛ حال آقای نصیری پاسخ بدهد که آیا در این کشورها هم رهبری نظام مقصر است؟ اسلام مقصر است؟ برجام مؤثر است؟

اگر قدری بی‌طرفانه، به بررسی مسائل و موضوعات بپردازیم، درمی‌یابیم مسائل زیادی در دنیا وجود دارند که سال‌ها پیش غیرطبیعی تلقی می‌شدند و اکنون طبیعی قلمداد می‌شوند و اساساً مسائل و چالش‌های کشورهای مختلف عین هم نیستند و گاهی مسأله و چالش یک کشور، امری عادی در کشور دیگر محسوب می‌شود و بالعکس.