توبه از گناهان بخش دوم!

←← آیةالله حاج‌آقا رحیم ارباب ‹رحمةالله‌علیه› نیز در مورد ایشان می‌گوید: «مرحوم خان، در اتقان، مردی بود کم‌نظیر که من مثل او را ندیدم. جامع حکمت، معقول و منقول؛ بسیار خوش‌اخلاق نسبت به طلاب؛ بسیار مهربان و در تربیت آن‌ها کوشا بود. روز چهارشنبه درس ایشان به وعظ و اخلاق اختصاص می‌یافت. مردی بود منیع‌الطبع، از کسی پول قبول نمی‌کرد، حتی هنگامی‌که نیاز داشت، یا مقروض بود. از عرفان، بهره‌های کافی و وافی داشت و خود، عارفی وارسته بود».

←← آيت‌الله شيخ جعفر سبحاني درباره ايشان آورده‌اند كه: كان فقيها إماميا، أصوليا، فيلسوفا متبحّرا

←← آقا بزرگ تهرانی ‹رحمةالله‌علیه› نیز می‌گوید: «جهانگیرخان، چنان کوشید که به أعلیٰ درجاتِ علم، دست یافت…؛ از سایر بلاد، به قصد استفاده از حوزهٔ درسش، شتافتند».

✍️ اما پاسخ به یک شبهه:
🔻 متأسفانه برخی از طلاب، به‌جای پاسخ به شبهه، گاهی خودشان تولیدکنندهٔ شبهه می‌شوند. آیه‌ای داریم که می‌فرماید: {لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ}؛ این آیه درباره موضوع امامت است و می‌فرماید اگر کسی ظلم کند، به عهد ما (یعنی امامت و خلافت) نمی‌رسد؛ چون «گناه» هم، ظلم است؛ بنابراین کسی‌که گناهی در عمر خودش مرتکب گناه شده، نمی‌تواند امام و جانشین خدا باشد و به‌همین دلیل هم می‌گوییم فقط معصوم ‹علیه‌الصلوةوالسلام› می‌تواند جانشین خدا باشد و غیرمعصوم نمی‌تواند جایگاه امامت را داشته باشد. بنابراین این آیه، ارتباطی به موضوعات دیگر ندارد. یعنی مرحوم جهانگیرخان قشقایی، با آن‌همه مقامات، نمی‌تواند به امامت برسد، چون اهل گناه بوده است. اما این آیه نمی‌گوید اگر کسی اهل گناه بود، دیگر نمی‌تواند فقیه و عارف و… بشود؛ به این دلیل که شرط این جایگاه‌ها، عصمت نیست.

😐 اما تذکر نهایی به خودم و همه دوستان کنش‌گر و مجاهد انقلابی:

✅ مرحوم کلینی و شیخ مفید، روایتی از امام صـادق ‹عليه‌السلام› نقل کردند که حضرت فرمودند:
«خداوند دانست كه براى مؤمن، ‹گناه› بهتر از ‹عُجب› و خودپسندى است و اگر چنين نبود، خداوند هرگز مؤمنى را به گناه مبتلا نمى‌كرد.»

💯 به قول خواجه عبداللّه انصارى: إلهى … من غلام آن معصيتم كه مرا به «عُذر» آورد و از آن طاعت بيزارم كه مرا به «عُجب» آورد.

🤲 أعاذَنَا اللَّهِ مِنْ شُرُورِ أَنْفُسِنَا وَ مِنْ سَيِّئَاتِ أَعْمَالِنَا
.