سکوت یا اعتراض؟!🤔

خیلی از ماها این تصور توی ذهنمون هست که امیرالمومنین در طول ۲۵ سال خلافت خلفای سه گانه و در کل زندگی شان، نسبت به ظلمی که در حقشان شده است سکوت کردند و حرفی نزدند!

شاید از این سکوت هم کلی برداشت های غلط توی تحلیل ها هم بکنند؛ در حالی که اونی که توی تاریخ اومده اینه که حضرت قیام به سیف نکردند و شمشیر نکشیدند، نه اینکه سکوت مطلق باشند و هیچ اعتراضی نکنند؛
اصلا میشه تصور کرد که علی بن ابیطالبی که می گوید:انسم به مرگ از انس کودک شیرخواره به سینه مادر، بیشتر هست، ترسیده و حرفی نزده است! خود حضرت هم بیان کرده که اگر سخن بگویم و حقم را مطالبه کنم می گویند که آزمندانه خواهان خلافت است و اگر دم فروبندم و ساکت بنشینم، خواهند گفت که از مرگ ترسید؛ ولی مطلب این گونه نیست که انها می گویند.

بزارید یه مثال براتون بزنم؛ یه وقت یکی یه حرفی بهتون میزنه یا یه کاری بر علیه شما انجام میده و شما محکم جوابشو میدید ولی شمشیر بر علیه ش نمی کشید که تنبیهش کنید؛ اینو که نمیگن سکوت، اینو میگن حرفشو زد ولی شمشیر نکشید. برای اینکه ببینیم حضرت در طول حیات مبارکشون حرف های خودشون رو زدند و فقط بنا به دلایلی( که طلبتون باشه بعدا عرض خواهم کرد) شمشیر نکشیدند، به چند مورد اشاره می کنم:

۱_ حضرت بعد از رحلت پیامبر دفاع جانانه ای از خودشان کردند و فرمودند: لنحن أحق الناس به . لأنا أهل البيت ، ونحن أحق بهذا الأمر منكم( ما سزاورترین مردم به امر خلافت هستیم) این مطلب را خود سنی هایی مانند ابن قتیبه هم آورده است که همان جا می فرماید شما باید با من بیعت کنید نه من با شما!
۲- حضرت برای اتمام حجت با حضرت زهرا به در خانه انصار و مهاجر رفتند ولی جز عده اندکی کسی با ایشان همکاری نکرد.
۳- احتجاج یارانی مانند سلمان و ابوذر و مقداد و عمار در اولین سخنرانی خلیفه اول با مشورت امیرالمومنین بود
۴- احتجاج حضرت به قابلبت ها و منزلت های خودش در شورای شش نفره ی بعد از مرگ خلافت خلیفه دوم
۵- بعد از رسیدن خلافت به ایشان فرمودند: هم اکنون با قبول ولایت من، حق به حقدار رسید، و حقیقت به جایگاه اصلی خود منتقل گشت.
۶- ایشان در خطبه شقشقیه با صراحت خلفای قبل از خود را غاصب دانسته و فرموده که «به خدا سوگند، او ردای خلافت را بر تن کرد، در حالی که خوب می‌دانست، من در گردش حکومت اسلامی هم چون محور سنگ‌های آسیابم (که بدون آن آسیا نمی‌چرخد). این مطلب به وفور در نهج البلاغه قابل مشاهده است.
و ده ها مورد دیگر که امیرالمومنین اعتراض خودش را بیان کرده است.
نتیجه:
امیرالمومنین سکوت نکردند و از حق خودشان هم دفاع کردند و اعتراض خودشون رو به همه تاریخ نشون دادند.